Οι καμπάνες στην Ηλιούπολη ηχούν σήμερα πένθιμα, γιατί έφυγε από τον μάταιο κόσμο μια Αρχόντισσα, από τους διακεκριμένους και σπάνιους ανθρώπους στη σύγχρονη εποχή.
Πολυαγαπημένη μας δασκάλα, αδελφή, θεία, γιαγιά, φίλη Μαρία. Βρεθήκαμε σήμερα στον ιερό αυτό χώρο να σου απευθύνουμε το "ύστατο χαίρε, τον τελευταίο ασπασμό". Η θλίψη μας μεγάλη, ο πόνος βαρύς, όμως το γεγονός ότι έφυγες πλήρης ημερών, και με αξιοπρέπεια στο θάνατο, όπως αξιοπρεπής ήταν και όλη σου η ζωή, απαλύνει τον πόνο μας.
Ποια όμως ήταν η Μαρία Ανδρακάκου; Γεννήθηκε το 1919 στη Μάνη. Φοίτησε στη Ράλλειο Ακαδημία και αρχικά δίδαξε στον Πειραιά, στη σχολή Μαυρίδη.
Το 1953, σε μια εποχή που η Ηλιούπολη ήταν "επαρχία", ήρθε και με πολύ μεράκι και όρεξη δημιούργησε ένα σχολείο αρχικά στην Κυπρίων Ηρώων στο χώρο της μετέπειτα κλινικής Μπουτσικάκη, όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι, εκεί που είναι σήμερα το φαρμακείο Ροζακέα.
Ξεκίνησε με 50 παιδιά την πρώτη χρονιά. Σιγά-σιγά και με πολλή δουλειά καταξιώθηκε στην Ηλιούπολη κι έφτιαξε ένα σχολείο ΠΡΟΤΥΠΟ, Βλαχάβα και Αργοναυτών, που η φήμη του έφτασε πέρα από την Ηλιούπολη, σε όλα τα νότια προάστια. Ερχόντουσαν μαθητές να φοιτήσουν με συμβολικά δίδακτρα, τα οποία μετά δυσκολίας κάλυπταν τους μισθούς των δασκάλων και τα λειτουργικά έξοδα.
Το έργο της τεράστιο. Εκτός από την άρτια διδασκαλία των βασικών μαθημάτων είχε δοθεί "ψυχ? τε και σώματι" στην πολύπλευρη μόρφωση των μαθητών.
Όταν για εκείνη την εποχή η καλλιτεχνική παιδεία ήταν αδιανόητη, η Μαρία Ανδρακάκου "έστηνε Γυμναστικές Επιδείξεις" στη χωμάτινη περιοχή της "Κάτω Πλατείας", εκεί όπου σήμερα είναι το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ηλιούπολης. Τότε, μέσα εκεί, δίπλα στο ρέμα της Αργοναυτών, με άδεια της Χωροφυλακής και του ΚΤΕΛ για προσωρινή αλλαγή της κυκλοφορίας δημιουργούσε καλλιτεχνικές επιδείξεις ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ. Ρυθμική Γυμναστική, Συνασκήσεις, Αρχαϊκές Αναπαραστάσεις, θυσία της Ιφιγένειας, Οδυσσέα, Δούρειο Ίππο (με συμμετοχή του ιππικού ομίλου), Πυρπολήσεις Ναυαρχίδων. Παραστάσεις που κατεκλύζοντο από όλους τους κατοίκους, φέρνοντας ο καθένας την καρέκλα του. και στη συνέχεια οι δημοτικοί χοροί από όλη την Ελλάδα με αυθεντικές στολές. Γυμναστές από το Λύκειο των Ελληνίδων και όλα τα μεγάλα αθλητικά σωματεία, όταν σε άλλα σχολεία γινόταν τυπική γυμναστική από τον δάσκαλο με την σφυρίχτρα. Και όλα αυτά τα έξοδα; Τα κάλυπτε το υπόλοιπο των συμβολικών διδάκτρων.
Τι να πρωτοθυμηθούμε οι μαθητές σου; Τις ξένες γλώσσες από την Δ΄ Δημοτικού ή τις φανταστικές σχολικές εκδρομές;
Υπήρξες πρότυπο δασκάλου. Αφιέρωσες τη ζωή σου στην εκπαίδευση και στους μαθητές σου. Αφοσιώθηκες στο έργο σου με θρησκευτική ευλάβεια. Το σχολείο Σου φυτώριο ήθους και αξιών. Μορφωμένη πέρα από τα τετριμμένα, μεθοδική κι επίμονη. Έπιανες τον πιο αδύναμο μαθητή στην Α΄ Δημοτικού και τον έφτανες στην Στ΄ να μπαίνει από τους πρώτους στις εισαγωγικές του Γυμνασίου.
Αυστηρή. Πολύ Αυστηρή. Με την παραδοσιακή βέργα από οξιά. Ποτέ όμως άδικα.
Και να τα αποτελέσματα: Μερικοί από τους μαθητές σου είμαστε εδώ, όλοι επιτυχημένοι, πολλοί επιστήμονες. Βρεθήκαμε πριν ένα χρόνο οι απόφοιτοι του Δημοτικού 1970 και ήρθαμε και σε είδαμε. Χαμένοι κι εμείς όλα αυτά τα χρόνια, μας ένωσε η επιθυμία να σε ξανασυναντήσουμε και ευτυχώς σε προλάβαμε. Σαν να μας περίμενες από καιρό. Συγκινήθηκες πολύ κι εμείς μαζί. Και τι δεν είπαμε! Μας ρωτούσες για όλους! Η μνήμη σου αξιοθαύμαστη! Και είδαμε και την ταινία της παρέλασης. Αλήθεια ποιος ξεχνάει τις σχολικές παρελάσεις του Εκπαιδευτηρίου Ανδρακάκου, "ΕΑ" όπως κεντούσαμε στις μπλούζες μας. Οι μπλε στολές, η μπάντα με τα τύμπανα και τις σάλπιγγες, που σταματούσε και τη μπάντα του Δήμου στο πέρασμά της!
Τι να πρωτοθυμηθούμε! Σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια!
Και να τώρα εδώ, να σ' αποχαιρετούμε όλοι μαζί, η οικογένειά σου, οι μαθητές σου, οι γονείς μας, συγγενείς και φίλοι. Να πούμε το ύστατο αντίο στη δασκάλα μας, την πνευματική μας μητέρα, που παρακολουθούσες όλα αυτά τα χρόνια την πορεία μας, την πρόοδό μας, την οικογενειακή μας κατάσταση. Και μας το πες! Καμάρωνες για μας. Είχες βάλει τις πρώτες βάσεις μας, γερά θεμέλια, τα πρώτα λιθαράκια. Και δικαιώθηκες. Μας έδωσες πέρσι τα Χριστούγεννα τις ευχές σου! Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα είσαι πάντα η αγαπημένη μας Δασκάλα. Και όταν συναντιόμαστε θα μιλάμε για σένα. Και συ κάπου από ψηλά θα συνεχίσεις να μας καμαρώνεις.
Γεια σου καλή μας Δασκάλα.
Ας είναι ελαφρό το χώμα που σε λίγο θα σκεπάσει το σεπτό σκήνωμά σου!
Αιωνία σου η μνήμη!
Σημ.: Το κείμενο εκφωνήθηκε στον Ναό της Αναστάσεως του Κοιμητηρίου της Αγίας Μαρίνας Ηλιουπόλεως από την κ.Ντίνα Ρωμανά, ιατρό, μαθήτρια της Μαρίας Κ. Ανδρακάκου την 12η Δεκεμβρίου 2007.
Πολυαγαπημένη μας δασκάλα, αδελφή, θεία, γιαγιά, φίλη Μαρία. Βρεθήκαμε σήμερα στον ιερό αυτό χώρο να σου απευθύνουμε το "ύστατο χαίρε, τον τελευταίο ασπασμό". Η θλίψη μας μεγάλη, ο πόνος βαρύς, όμως το γεγονός ότι έφυγες πλήρης ημερών, και με αξιοπρέπεια στο θάνατο, όπως αξιοπρεπής ήταν και όλη σου η ζωή, απαλύνει τον πόνο μας.
Ποια όμως ήταν η Μαρία Ανδρακάκου; Γεννήθηκε το 1919 στη Μάνη. Φοίτησε στη Ράλλειο Ακαδημία και αρχικά δίδαξε στον Πειραιά, στη σχολή Μαυρίδη.
Το 1953, σε μια εποχή που η Ηλιούπολη ήταν "επαρχία", ήρθε και με πολύ μεράκι και όρεξη δημιούργησε ένα σχολείο αρχικά στην Κυπρίων Ηρώων στο χώρο της μετέπειτα κλινικής Μπουτσικάκη, όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι, εκεί που είναι σήμερα το φαρμακείο Ροζακέα.
Ξεκίνησε με 50 παιδιά την πρώτη χρονιά. Σιγά-σιγά και με πολλή δουλειά καταξιώθηκε στην Ηλιούπολη κι έφτιαξε ένα σχολείο ΠΡΟΤΥΠΟ, Βλαχάβα και Αργοναυτών, που η φήμη του έφτασε πέρα από την Ηλιούπολη, σε όλα τα νότια προάστια. Ερχόντουσαν μαθητές να φοιτήσουν με συμβολικά δίδακτρα, τα οποία μετά δυσκολίας κάλυπταν τους μισθούς των δασκάλων και τα λειτουργικά έξοδα.
Το έργο της τεράστιο. Εκτός από την άρτια διδασκαλία των βασικών μαθημάτων είχε δοθεί "ψυχ? τε και σώματι" στην πολύπλευρη μόρφωση των μαθητών.
Όταν για εκείνη την εποχή η καλλιτεχνική παιδεία ήταν αδιανόητη, η Μαρία Ανδρακάκου "έστηνε Γυμναστικές Επιδείξεις" στη χωμάτινη περιοχή της "Κάτω Πλατείας", εκεί όπου σήμερα είναι το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ηλιούπολης. Τότε, μέσα εκεί, δίπλα στο ρέμα της Αργοναυτών, με άδεια της Χωροφυλακής και του ΚΤΕΛ για προσωρινή αλλαγή της κυκλοφορίας δημιουργούσε καλλιτεχνικές επιδείξεις ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ. Ρυθμική Γυμναστική, Συνασκήσεις, Αρχαϊκές Αναπαραστάσεις, θυσία της Ιφιγένειας, Οδυσσέα, Δούρειο Ίππο (με συμμετοχή του ιππικού ομίλου), Πυρπολήσεις Ναυαρχίδων. Παραστάσεις που κατεκλύζοντο από όλους τους κατοίκους, φέρνοντας ο καθένας την καρέκλα του. και στη συνέχεια οι δημοτικοί χοροί από όλη την Ελλάδα με αυθεντικές στολές. Γυμναστές από το Λύκειο των Ελληνίδων και όλα τα μεγάλα αθλητικά σωματεία, όταν σε άλλα σχολεία γινόταν τυπική γυμναστική από τον δάσκαλο με την σφυρίχτρα. Και όλα αυτά τα έξοδα; Τα κάλυπτε το υπόλοιπο των συμβολικών διδάκτρων.
Τι να πρωτοθυμηθούμε οι μαθητές σου; Τις ξένες γλώσσες από την Δ΄ Δημοτικού ή τις φανταστικές σχολικές εκδρομές;
Υπήρξες πρότυπο δασκάλου. Αφιέρωσες τη ζωή σου στην εκπαίδευση και στους μαθητές σου. Αφοσιώθηκες στο έργο σου με θρησκευτική ευλάβεια. Το σχολείο Σου φυτώριο ήθους και αξιών. Μορφωμένη πέρα από τα τετριμμένα, μεθοδική κι επίμονη. Έπιανες τον πιο αδύναμο μαθητή στην Α΄ Δημοτικού και τον έφτανες στην Στ΄ να μπαίνει από τους πρώτους στις εισαγωγικές του Γυμνασίου.
Αυστηρή. Πολύ Αυστηρή. Με την παραδοσιακή βέργα από οξιά. Ποτέ όμως άδικα.
Και να τα αποτελέσματα: Μερικοί από τους μαθητές σου είμαστε εδώ, όλοι επιτυχημένοι, πολλοί επιστήμονες. Βρεθήκαμε πριν ένα χρόνο οι απόφοιτοι του Δημοτικού 1970 και ήρθαμε και σε είδαμε. Χαμένοι κι εμείς όλα αυτά τα χρόνια, μας ένωσε η επιθυμία να σε ξανασυναντήσουμε και ευτυχώς σε προλάβαμε. Σαν να μας περίμενες από καιρό. Συγκινήθηκες πολύ κι εμείς μαζί. Και τι δεν είπαμε! Μας ρωτούσες για όλους! Η μνήμη σου αξιοθαύμαστη! Και είδαμε και την ταινία της παρέλασης. Αλήθεια ποιος ξεχνάει τις σχολικές παρελάσεις του Εκπαιδευτηρίου Ανδρακάκου, "ΕΑ" όπως κεντούσαμε στις μπλούζες μας. Οι μπλε στολές, η μπάντα με τα τύμπανα και τις σάλπιγγες, που σταματούσε και τη μπάντα του Δήμου στο πέρασμά της!
Τι να πρωτοθυμηθούμε! Σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια!
Και να τώρα εδώ, να σ' αποχαιρετούμε όλοι μαζί, η οικογένειά σου, οι μαθητές σου, οι γονείς μας, συγγενείς και φίλοι. Να πούμε το ύστατο αντίο στη δασκάλα μας, την πνευματική μας μητέρα, που παρακολουθούσες όλα αυτά τα χρόνια την πορεία μας, την πρόοδό μας, την οικογενειακή μας κατάσταση. Και μας το πες! Καμάρωνες για μας. Είχες βάλει τις πρώτες βάσεις μας, γερά θεμέλια, τα πρώτα λιθαράκια. Και δικαιώθηκες. Μας έδωσες πέρσι τα Χριστούγεννα τις ευχές σου! Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα είσαι πάντα η αγαπημένη μας Δασκάλα. Και όταν συναντιόμαστε θα μιλάμε για σένα. Και συ κάπου από ψηλά θα συνεχίσεις να μας καμαρώνεις.
Γεια σου καλή μας Δασκάλα.
Ας είναι ελαφρό το χώμα που σε λίγο θα σκεπάσει το σεπτό σκήνωμά σου!
Αιωνία σου η μνήμη!
Σημ.: Το κείμενο εκφωνήθηκε στον Ναό της Αναστάσεως του Κοιμητηρίου της Αγίας Μαρίνας Ηλιουπόλεως από την κ.Ντίνα Ρωμανά, ιατρό, μαθήτρια της Μαρίας Κ. Ανδρακάκου την 12η Δεκεμβρίου 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου